Ik hou van Holland, maar...

 ‘’Gelooft u mij maar, uithuwelijken wordt ontegenzeglijk afgekeurd binnen het Islamitisch rechtssysteem.’’ ‘’Maak je geen zorgen, de dagelijkse erediensten in onze plaatselijke moskee zijn geen samenzweringsbijeenkomsten tussen suïcidale, niet-westerse hangjongeren en gehaaide Kalashnikov leveranciers.’’ ‘’ Natuurlijk werkt het niet als vrouwen in bourka’s voor de klas gaan staan.’’ ‘’ Moslims pleiten niet voor analfabetisme , noch voor eerwraak’’ ‘’Ja ik heb wel eens honger in de Ramadan en dan stink ik inderdaad wel eens uit mijn mond’’. ‘’Verdorie het was geen grapje, wij leven niet van een uitkering’’. ‘’Hou alsjeblieft op, niemand in mijn directe en indirecte omgeving heeft het ooit overwogen om haar dochter genitaal te verminken.’’ ‘’Flikker toch een end op man, met je jaarlijks wederkerende k.tvragen ‘’.

Uit innerlijke dwang maar voornamelijk ook uit automatisme blijf ik over het algemeen beleefd reageren op diep kwetsende en intellect vernietigende vragen over mijn geloof, afkomst en levensvisie. Bij te veel herhaling binnen een kort tijdsbestek verlies ik logischerwijs de controle over mijn tong en word dan knorrig. Bij tijd en wijle voel ik me dan zo ten einde raad dat ik maar een potje meespeel.

‘’Yep, mijn man is 55 jaar ouder dan ik en ik heb daar vrede mee, lekker uitdagend zo een doorgewinterde, uitgedroogde grijsaard. Hoe ik hem heb leren kennen? Nou… ik ben, zoals dat hoort, keurig op viertienjarige leeftijd uitgehuwelijkt tijdens een wapenhandel tripje van mijn vader in Dubai (detailhandel is de core business bij ons in de familie, we handelen ook in trendy bourkini’s). Een misskelijkmakend gefortuneerd, lelijk maar vooral afgeleefd olie sheikje heeft om mijn hand gevraagd. Aanvankelijk had mijn moeder haar twijfels, maar de opluchtende wetenschap dat ik de vierde, minst behaarde en jongste lid van het gezelschap werd en dat mijn hoogbejaarde koning-in-Bentley zo impotent was als wat, heeft haar huivering doen smelten als sneeuw voor de zon. Ook mijn broertjes (17 in totaal) waren blij voor me. Destijds kreeg ik als huwelijkscadeau de som van een termijn kinderbijslag toegestuurd vanuit Nederland. Nu ben ik hier weer even op vakantie, af en toe een week geen huiselijk geweld en de schaafwonden zijn zo genezen. Bovendien heb ik een brief meegenomen voor de koningin..iets met staatsveiligheid ofzo’’

Uiteraard met alle respect voor de oprecht geïnteresseerden. Ik weet dat ik als welopgevoede wereldburger en ruimdenkende Moslima met hart en ziel moet meewerken aan de positieve beeldvorming van het als zondebok aangewezen volk. De centrale post in mijn hersenkamer stuurt dan ook continu seintjes over dat het feit dat de heersende Islamofobie in Nederland niet de wereld uit geholpen kan worden door alle stereotypen, geschetst door vooringenomen Wilders fanaten, aan te dikken, maar ik.word.er.soms.zo.moe.van. Ik ben het beu om ‘s ochtends voordat ik de deur uitga een scala aan verbale verdedigingsmechanismen in werking te stellen voor het geval dat ik weer geconfronteerd word met interculturele opfok-communicatie. En dat jaar in jaar uit.

Nogmaals, diep in mijn ziel realiseer ik me natuurlijk dat de hedendaagse maatschappelijke realiteit bepaalde verantwoordelijkheden met zich meebrengt. Vanzelfsprekend hoor ik mijn steentje dan ook bij te dragen aan een geciviliseerde , harmonieuze samenleving. Wat ik echter niet wil is me verantwoorden voor de misselijke wandaden van stel rot-Mocro’s in Gouda, het arrogante gedrag van in drugs kartels verwikkelde troetel-Turken in Amsterdam of geloofsinterpretaties van krankzinnige Taliban-malloten in Afghanistan. Het tast genadeloos mijn brains aan als ik geduldig moet uitleggen dat wij, het gross van de pakweg anderhalf miljard dat er rondloopt, het afkeuren dat vaders hun dochters vermoorden omdat zij een Hyves account hebben aangemaakt.

Dit gedoe heeft af en toe zelfs effect op mijn toekomstperspectief. Ik portretteer dan in mijn fantasie remigratieplannetjes..iets waar ik tien jaar geleden geen seconde aan zou verspillen. Vervolgens praat ik met een aardige, nuchtere Hollander, kijk wat verder dan mijn enorme Turken-neus lang en breed is, nuttig ik wat thee , denk ik aan Cohen, sla me voor mijn kop dat ik niet boven al dat racistische ongein sta en denk :

‘’ Ik hou van onze tot op de uiterste uithoeken gestructureerde Nederland. Alle Hollanders in de wijde omtrek die intelligent genoeg zijn om niet op een Zionist-geile dwaas te stemmen mogen bij ons, met of zonder Cohen, thee komen drinken.’’

In de tussentijd lach ik me suf om de droge Hollands humor op tv, werk ik op een oer-Hollandse instelling met een hoop aardige medelanders en ga ik straks samen met mijn aardige, autochtone overburen eens flink afgeven op ''populistische politici.’’