Het virtuele schouwspel
Al heel lang geleden ben ik gestopt met het voeren van digitale discussies op verschillende fora om de wereld uit de nood te helpen. Sowieso heb ik me nooit schuldig gemaakt aan het vervuilen van webruimte door gesprekken aan te gaan met vreemden op ordinaire chatsites, maar hier en daar berichten plaatsen op fatsoenlijke nieuwsplatforms was ik niet te beroerd voor. Tot het moment kwam dat ik besloot om me te beperken tot het schrijven van columns op turksestudent.nl en af en toe mijn mening te verdedigen op een ander actualiteitenforum.
Helaas overweeg ik het om ook daar maar eens mijn account te verwijderen. Te veel mensen die in het bezit zijn van een toetsenbord, een internetverbinding en een communicatievermogen waar je moedeloos van wordt, worden mijn idealisme nog eens fataal en dat heb ik er niet voor over. Bestond er maar een manier om aalmoes te geven aan de verbaal en communicatief minder bedeelden in de vorm van een ‘’brok woordenschat’’ of een ‘’kuub inzicht’’ of misschien zelfs een hectare ‘’inlevingsvermogen’’. Onlangs heb ik er eén die hier zeker voor in aanmerking zou komen welgemeend gecondoleerd inzake haar discussietactieken. Waardeloze cyberdebatjes houden door pagina’s lang inhoudelijk lowbudget-argumenten aan te voeren in de trant van ‘’onzin, met jou praat ik niet’’ of ‘’pffffff, rotallochtoontjes, dat doen ze altijd, what’s next’’ was namelijk de stijl en dat past niet in mijn straatje.
Af en toe lijkt het net alsof aan de andere kant van het scherm een stel gedrogeerde chimpansees lukraak letters in staan te tikken. Jij zegt ‘’op vakantie gaan is duur’’ en je krijgt als response ‘’jij niet westerse moslimfundamentalist heb wat tegen reisbureaus’’ of jij verkondigt dat pedofielen niet thuishoren in de maatschappij en een ander concludeert daaruit dat jij geen respect hebt voor de medemens. De kroon was echter gespannen toen ik uitgemaakt werd voor schaamteloze landverrader omdat ik het gore lef had om te stellen dat ik best begreep waarom de Nederlandse autoriteiten strenge eisen stellen aan verse importpartners.
En nou hebben we het nog niet gehad over wannabe Godfathers die in werkelijkheid zes straten omlopen als er een dreigende puppie nadert, hun roeping misgelopen diplomaten die zelf niet in staat zijn om een spaarrekening te openen, en narcistische intellectuelen die nog altijd ‘’Einstein- de- dyslectische’’ als eeuwige smoes gebruiken omdat ze zelf de magische d/dt truuc nog niet helemaal uitgedokterd hebben. Op zich heeft het soms (heel soms) wel wat…zoveel super-ego’s om je heen. Af en toe is het zelfs amusant, maar het rendement blijft jammerlijk laag als online redetwisten voor sommige nitwits net op overmatig alcoholconsumptie lijkt. Plots durft men veel meer dan nodig is. Een strotvloed aan vloekwoorden wordt vers van pers geserveerd en uitgerekend jij moet altijd oppassen dat je niet toehapt, want jij ‘’puntjepuntjedekeurige’’ wordt geacht oneindig geduldig en begripvol te zijn.
Voor de goede orde, ik heb niets tegen mega heftige dialogen waarin goed gefundeerde, of op z’n minst nauwkeurig geformuleerde, meningen keihard tegen elkaars virtuele gezichten gesmeten wordt. Ook is het fantastisch om lappen teksten te lezen van sarcastische leden die lichtelijk spottend hun overtuigingen en denkbeelden parkeren. Waar ik moeite mee heb zijn laffe, kortzichtige uitspraken van verzonnen karakters die eigenlijk alleen een account openen omdat ze niets anders te doen hebben. Dat soort lui zou gefiltreerd en bijgeschoold moeten worden. Om te beginnen gaan we iedere week een keer de krant lezen…en dan bedoel ik natuurlijk niet de Telegraaf, nee gewoon een echte krant..
